“परिस्थिती ही कायम सर्वांसाठी सारखी नसते”

    “या जगात आपलं नशीब आपण आपल्याच हाताने लिहायचं असतं ही काही चिठ्ठी नाही जी की दुसऱ्यांच्या हातून लिहिली जाईल”.

हि गोष्ट एका महिलेची आहे जिच्या नवऱ्याचा मृत्यू तरुणवयातच झाला होता तिच्या परिवारात दोन मुली होत्या त्यांना त्या महिलेने मोठ्या प्रेमाने सांभाळले होते.
मुली मोठ्या झाल्या तेव्हा त्यांची त्यांच्या मर्जीने लग्नं लावून दिली कुठं काहीच अडचण नव्हती. योगयोगाने त्या दोनही मुली आपापल्या घराची जबाबदारी सांभाळत होत्या त्यांचे पती काही जास्त कमावत नव्हते

दोनही मुली व्यवसाय करत होत्या एक मुलगी होती तिचा छत्र्या विकण्याचा व्यवसाय होता आणि दुसऱ्या मुलीचा शेवया बनवण्याचा व्यवसाय होता सगळं काही व्यवस्थित चालू होतं . ही जी त्या मुलींची आई होती ती त्या दोनही मुलींवर सारखंच प्रेम करत होती कधी या मुलीच्या घरी जात तर कधी त्या मुलीच्या घरी जात मुलीपण आईवर खूप प्रेम करत होत्या .

एक दिवस ही महिला रडायला लागली कारण त्या दिवशी कडक ऊन पडलं होतं.त्या महिलेला रडू येत होतं ती त्या मुलीला आठवून रडत होती जिचा छत्र्यांचा व्यवसाय होता जो की काही दिवसांपासून ठीक चालत नव्हता ही महिला ईश्वराला ओरडत होती की तू पाऊस का पडत नाहीस पाऊस पडला म्हणजे लोक छत्र्या खरेदी करतील आणि माझ्या मुलीचा व्यवसाय जोमानं चालेल, पाऊस पडत नाही त्यामुळे लोकं छत्र्या घेत नाहीत तिच्याकडे पैसे येत नाहीये पैसे नाही आले तर तिचं घर कसं चालेल

नक्की वाचा:“जीवनात इच्छित ध्येय्य साध्य करायचं असेल तर उत्साह ही तेवढाच गरजेचा आहे “

,माहिती नाही असं म्हटल्यावर कसा काय चमत्कार झाला आकाशात ढग जमा झाले आणि पाऊस येऊ लागला मुसळधार पाऊस पडू लागला आणि महिलेला वाटले की वरच्यानी माझं ऐकलं आता माझी मुलगी ही छत्र्या विकत आहे, तिच्या छत्र्या खूप विकल्या जातील तिच्याकडे खूप पैसे येतील या विचाराने ती महिला खूप खुश झाली तिच्या चेहऱ्यावर एक छोटंसं हास्य येणारच इतक्यात ती पुन्हा उदास झाली आणि परत आभाळाकडे बघून वरच्याला ओरडू लागली की हे ईश्वरा माझ्या दुसऱ्या मुलीचं कसं होईल तिचा तर शेवयांचा व्यवसाय आहे ती शेवया सुकवणार कशा शेवया सुकवल्या नाही तर विकणार कशा शेवया विकल्या नाहीत तर तिचाही व्यवसाय चालणार नाही आणि तिच्याकडेही पैसे येणार नाही आणि तिचीही परिस्थिती बिघडेल अशा प्रकारे त्या महिलेचं कायमचं रडगाणं सुरू झालं .

जेव्हा पाऊस पडायचा तेव्हा ती शेवया बनवणाऱ्या मुलीबद्दल ईश्वराला ओरडत आणि जेव्हा कडक ऊन पडायचं तेव्हा ती छत्र्या विकणाऱ्या मुलीची बाजू घेऊन ईश्वराला ओरडत होती लोकांना तिच्या या देवापाशी केल्या जाणाऱ्या तक्रारींची सवय झाली होती काही नव्याने बघणारे लोक त्या महिलेला वेडी म्हणूनच बघत होते.

एक दिवस त्या गावामध्ये साधू आले आणि त्या साधूंना त्या महिलेचा असाच देवाजवळ तक्रारी करण्याचा आवाज ऐकू आला तेव्हा त्यांनी तेथील आजूबाजूच्या लोकांना याचं कारण विचारले तेव्हा लोकांनी सांगितले आणि ते साधू त्या महिलेजवळ गेले आणि म्हटले की काय समस्या आहे तू देवाजवळ अशा तक्रारी का करत आहेस तर ती म्हणाली की जेव्हा आकाशात ऊन पडतं तेव्हा मला माझ्या छत्र्या विकणाऱ्या मुलीची चिंता सतावते आणि जेव्हा मुसळधार पाऊस पडतो तेव्हा मला शेवया बनवणाऱ्या मुलीची चिंता सतावते त्यावर साधू महाराज म्हणाले की जेव्हा मुसळधार पाऊस पडतो तेव्हा तुला त्या मुलीकडच्या छत्र्या जास्त प्रमाणात विकल्या जातील म्हणून आनंद होतो परंतु दुसऱ्या मुलीच्या शेवया सुकणार नाहीत म्हणून दुःखही होतं तर तू असं न करता कोणत्याही परिस्थितीत तुला एकाच बाजूचा विचार करावा लागेल तेव्हा तुझ्या तक्रारी कमी होतील

कारण पावसाच्या काळात जरी शेवया कमी विकल्या जाणार असतील तरी कडक उन्हाच्या काळात तर त्या चांगल्या विकणार आहेत .

जेव्हा परिस्थिती एकासाठी खराब असते तेव्हा नक्कीच दुसऱ्यासाठी चांगली असते सर्वांसाठी मात्र ती सारखी असूच शकत नाही त्यामुळे आपण ईश्वराकडे फक्त तक्रारीच करत बसण्यापेक्षा आपल्याला ज्यातून आनंदी मिळतो त्यावर जर आपली लक्ष एकवटले तर नक्कीच आपलं दुःख आपोआप कमी होईल आणि तक्रारीच उरणार नाहीत तक्रारी करून समस्या संपण्याऐवजी वाढतच जातात हे मात्र कायम लक्षात ठेवलं पाहिजे.